Oorsuizen

Ik had niet zoveel verwachtingen bij osteopathie, ik koos meer uit wanhoop dan uit overtuiging: ‘baat het niet het, dan schaadt ook niet’ dacht ik vooral. De KNO-arts waar ik onder behandeling was wegens oorsuizen, gehoorverlies en aanvallen van duizeligheid, had van alles onderzocht, maar kon ‘niets’ vinden en dus ook niets voor me doen.

Bij het laatste audiogram was hij wel geschrokken van de snelheid waarmee het gehoorverlies toenam: intussen 60 dB verlies aan het oor dat suist. Ik had veel last: hoorde slecht moest me veel inspannen om niet af te haken in gesprekken.

Ik zing graag (in een klein ensemble) en houd ervan naar muziek te luisteren. Het afgelopen jaar werd zingen steeds moeilijker: vaak bij de repetities ‘ontplofte’ het geluid van ons ensemble in mijn oor en kon ik niet verder meezingen. Thuis liet ik de cd’s in de kast en de radio stil: stilte was eigenlijk het enige wat ik verdroeg.

Na de intake vertelde Marie-Anne me wat zij ervan dacht. Tot mijn verrassing gaf ze me een totaalbeeld van mijn lichaam, de samenhang tussen de verschillende (in mijn ogen zeer diverse), klachten en haar idee van wat er met mijn oor aan de hand zou kunnen zijn. Ik hoor haar nog zeggen ‘Ik geef geen garantie, maar we gaan proberen meer beweeglijkheid te krijgen van je schedel rechts. Misschien …. ‘

Dat proberen is inmiddels zes behandelingen verder en sinds de derde behandeling meende ik toch echt minder last van het suizen te hebben. Niet dat het weg was, het is er alsmaar, maar veel minder hard en heftig, minder bepalend de hele dag. En in de maanden daarna meende ik ook te merken dat mijn gehoorverlies minder erg was: minder last dat ik mensen niet kon verstaan, minder ‘ontploffingen’ bij het zingen. Ik zette zowaar zelfs af en toe thuis weer muziek aan!

Inmiddels is het maart en heb ik mijn vervolgafspraak met de KNO-arts gehad. Ik vertelde hem van de behandeling bij osteopathie en dat de klachten minder waren. ‘Laten we eerst maar eens naar het audiogram kijken’ was zijn reactie. Dat wou ik natuurlijk ook.

Toen ik daarna weer bij de KNO-arts terugkwam, was hij vol verbazing ‘Mevrouw ik heb nog niet eerder zo’n goed audiogram van u gezien!’ Wat bleek: het gehoorverlies is terug van 60 dB naar 30 dB: haast niet te geloven voor hem. Nu was de vraag van de KNO-arts natuurlijk ‘maar wat doet osteopathie dan?’ waarop ik kon antwoorden ‘weer beweging brengen waar verstarring is opgetreden’.

Kortom: ik ben heel blij met de behandeling, met het (onverwachte!) resultaat maar zeker ook de zorg en aandacht waarmee Marie-Anne mij tijdens de behandelingen tegemoet treedt.

Marjolijn